Југославијо борба те родила, борба те убила

http://majkatiitatkoti.com

Поплавите кај нашите поранешни Ју партнери, осим што покажаа дека ние Македонците сме хумани до коска, покажаа и уште една друга работа, дека уствари ние у огромен број сме Југословенски ориентирани тоест дека се уште не можеме да ја прежалиме бившата ни заедничка држава Југославија. У тие критични денови кога поплавите беснееа во Србија и БиХ, у преден план изби Југоносталгијата. Ние како да сакавме поише да покажеме колкави браќа сме со Србите него од тоа дека сме солидарни. Мене така ми се виде, може и грешам. Можеа да се прочитаат и коментари - Ете браќа Срби, глеате ли сеа кој ви се браќа, ние, а не тоа Грчиштата. А кога Српскиот премиер изјави дека тоа нема никад да ни го заборават, настана општ посеритис у Македонија. Таков посер од среќа не е забележан ни дента кога се осамостоивме. Мада мислам дека тој 8 септември 1991 година поише жалевме него што се радувавме. Можам да се кладам дека вечерта кога требало да се запее химната - ДЕНЕС НАД МАКЕДОНИЈА..., у прв момент на голем процент од народов им дошло да му ја викнат - ХЕЈ СЛОВЕНИ...

Тие денови многу Македонски, Српски, Босански па дури и Хрватски портали, за Словенски не ми е познато, почнаа да ја истакнуваат Југословенштината. Се добиваше впечаток дека кога би имало референдум за обнова на Југославија дека 99 посто би гласале ЗА. Односно сите оние што гласале за отцепување од Југославија сега ќе гласаат обратно. А дали тоа би било така, мислам дека никад нема да дознаеме. Некои наши портали малку на смеа, малку озбиљно, отидоа дури до таму па коментираа - ДА НЕ СЕ РАСТУРЕШЕ ЈУГОСЛАВИЈА, ЕВРОПА ЌЕ АПЛИЦИРАШЕ ЗА ВЛЕЗ У НЕА. Види вака сеа, ова ми личи на она - ДА ИМАШЕ БАБАТА МУДА, ЌЕ БЕШЕ ДЕДО. Па ако толку била јака Југославија зашто се растурила? Некој ќе каже ја растурија. Кој? Америка? Пак се враќаме на истото, ако била толку јака зашто дозволила некој да ја растури. Ако сме биле толку јаки што не ја растуривме ние Америка. Свеедно, Југославија крваво се распадна и тука беше крајот. Никад нема да биде како што било.

Али дали е можно да се обнови Југославија пак. Ја викам, Да, можно е. Како? Одговорот е многу едноставен. Југославија може да се обнови само на еден начин, преку ЕУ. Словенија е одамна у ЕУ, Хрватска од скоро, сега ќе влезе и Србија, уште ние да влеземе и БиХ, па и Косово сега како посебна држава и ќе ја имаме повторно Југославија. Само така е можно повторно обединување на Југославија и никако другачие. Обединета Југославија во обединета Европа. Обединети не само со поранешните Југословенски држави, туку и со сите останати Европски држави. Со Грчка, Бугарија, Германија, Франција, Шведска, со сите. Отворен пазар, непречено движење без граници. Сакаш денес биди у Скопје, утре ако сакаш иди у Београд, задутре ако сакаш у Франкфурт на Мајна, ако сакаш иди и у Пекам, ебате беља. Сакаш работи у Бунарџик, сакаш у Пари Сен Жермен. Е за таква Југославија треба да сањаме.

Али ние ако почекаме уште малку, не само што нема да ја дочекаме Југославија Обединета, туку прашање е дали уопште ќе дочекаме и наша Македонија да стане држава со сите нишани. Прашање е дали уопште ќе постоиме и како држава, или можда ќе постоиме али не онаква како што сакаме. Затоа време е више еднаш да се реши тоа име во ОН, и да тргнеме напред. Ме заболе мене дали у ОН ќе стоело ГОРНА или СЕВЕРНА и што ти ја знам. Било кое име да се договори ќе биде боље од она што стои сега, БЈРМ. Да не се лажеме више дека тука кај нас ќе се мењавало нешто, идентитетот, јазикот и што уште не. Ништо кај нас нема да се мења, се преговара за она БЈРМ у ОН и ништо друго.

Кога се мењаваше знамето народот тоа мирно го прифати, тогаш еден познаник Кумановец коментираше - Море нека туру и Чергу само да се има леб да се једе. Не ми беше јасно, али ете ваљда народов се надеваше на бољи живот па се помири со таа постапка. Пред парламент на протести имаше двајца без тројца, а следниот ден како да не било ништо. Од кај сеа толкав патриотизам, кога сме на прагот да влеземе у една Унија од 500 миљони. Да престанеме да се лажеме дека Европа ќе се распадне, па да почекаме уште малце. Али ние неаме време за чекање, па дури да предпоставиме дека ќе се распадне, за нас и тогаш е боље да бидеме внатре него надвор од ЕУ. Редно е и ние да брцнеме малце од Медот илити Европскиот буџет кој изнесува... По ѓаволите, многу нули се, незнам дали сум учел до толку. Што сме будали, да се офајдиме малку па после нека се распаѓа.

Еу скептиците обично знаат да кажат што аир видела Бугарија на пример со влегувањто у ЕУ. Ја ќе кажам дека многу видела. И сите оние што иделе у Бугарија 90-те многу добро им е јасно што аир видела. Огромна е раликата на тогашна Бугарија и денешна Европска Бугарија. Да не прајме муабет за некои други земји кои исто така беа сиромашни у времето на комунизмот, како Полска и Чешка. А сега се едни од појаките у Европа. И таму важи правилото, ако работиш ќе имаш. Не значи дека ако сме членка на  ЕУ дека автоматски ќе станеме богати. Сака работа, нормално.

А знаете ли кој виде најголем ќар кај нас од тоа што уште не сме влезени у ЕУ. Сите оние што се нафатираа за овие 25 години. Сите тие што лапаат огромни пари не убедуваат дека не ни треба Европа. Сме можеле сами. Сите оние што не се за договор со Грчка, а секој викенд и секое лето се тамо. Да не виде ќар обичниот наивен граѓанин, не бе друже. А Државата со секој нареден ден ни се стеснува, у пола Македонија се веат знамиња на странски држави, што чекаме да ни се деси Косово или Украина. Државата се празни, Скопје се пуни. Се помалце Македонци има у Македонија. Доста се лупаме у груди, време е да сватиме дека ЕУ е потреба. Не само ради тоа што ќе се осеќаме посигурно него и побогато, отколку сега у оваа бесперспективност. Гледаме дека 25 години не не бидува, дај да видиме барем 10 години како ќе ни биде у ЕУ па ќе прајме муабет. Работите ќе се сменат и тоа кон подобро. Времето работи против нас, што побрзо го сватиме тоа, поголеми се шансите да успееме како држава. Све друго е превара. Али прво треба да си поставиме едно прашање, - Сакаме ли ние да имаме држава или не?

Facebook Скопски Солидарец